Het blijft vreemd, afscheid nemen. De laatste keer de kindjes over hun bol aaien gisterenavond, de laatste kus aan mijn lief vanmorgen op het perron, de laatste keer de trein (hij was op tijd, als een beschimping van de reputatie die hij de rest van mijn leven opgebouwd had), de laatste keer Zaventem, de laatste keer Belgische bodem. Lift-off.

Definitief afscheid, bijlange niet. Gewoon de gedachte dat elk afscheid het laatste kan zijn. Dus ook dit. Dat je weggaat, en je nooit meer terugkomt. Dat de laatste indruk die ze van je gaan bewaren die aai over de bol, die kus op het perron gaat zijn. Dat was papa, dat was Dirk. Verder leven zonder jou, want jij ging weg.

Veel te zware gedachten, dus vanmorgen. Maar hey, daar stijgen we al boven de wolken, daar zijn ze al met de broodjes en iets onbestemds om er op te smeren, en een steward zonder -ess vraagt wat ik van zijn kar wil drinken. Dat gaat hier allemaal goedkomen, er komt een nieuwe horizon in zicht. Eentje met bergen. Bergen bergen zelfs.

Naar Oostenrijk. Op persreis, jawohl. Door de Oostenrijkse dienst voor toerisme vier dagen op sleeptouw genomen naar hun land. In groepjes van drie, telkens twee échte journalisten met een blogger erbij, gewapend met een GPS, een huurauto en een blad met coördinaten, op tocht langs winterse ontdekkingen.

Op dus naar een postkaartland waar ik nog nooit een postkaart uit verstuurde. Waar het altijd regent (of toch altijd als ik er door gekomen ben). Waar men nog op niet-ironische wijze deelneemt aan volksdansen en klederdrachtendracht. Waar Louis Michel niet meer op vakantie ging uit wraak voor Haider. Waar misdadigers Hitler heten, of Fritzl (en de krant volstaat met Amrani en Lüttich, wij moeten spreken). Waar het eten vet is en men onverstaanbaar Duits spreekt. Het Oostenrijk dat ik ken vanuit België gezien.

Ik heb mijn vat vol vooroordelen dus mee, maar ook een open geest. Voor het Oostenrijk dat ik dus niet ken. Ik ga me laten verrassen, door Paul und Jennifer und Birgit und Julia und hun skigebieden en hun hutten en hun loipen en hun hotels en attracties, en hoop voor u de komende blogposts hetzelfde.

Hashtag: #aus11 (beste australian open, gelieve nog even te wachten met uw tennistweets) op twitter, voor zover de wifi reikt. Ook te volgen bij Femke, Ysabel en Guido.

’t Is weer zover. Koning Voetbal staat klaar om de televisieschermen te veroveren.
Vier jaar geleden zat ik op het Griekse eiland Kos tijdens het EK. Dit jaar zit ik in België. In 2004 won Griekenland. Dus nu wint… de verveling.
Hier zijn alvast de belangrijkste trends die u op het EK Voetbal 2008 in Oostenrijk en Zwitserland mag verwachten, alsof u er al live was bijgeweest. Zodat u uw chips, bier en het roepen van “vuile zwètte” voor andere gelegenheden kan bewaren.

De Trends

Fans met grote borsten kiezen voor Portugal

En ook:

• het voetbal zal sprankelen, als een fles schweppes die al drie weken open staat
• aanvallend spelen wordt de nieuwe norm, in de breedte breien de praktijk
• het EK Lingerie (uitgezonden tijdens de rust) wordt een hype dankzij de uitzendingen in HD (niet langer moet men twijfelen “is dat een string, of is dat het draadje van…?”). Het programma wint zeker een Gouden roos op het festival van Montreux-my-ass
• de vedetten van de ploeg zullen hun penalty’s missen
• alle ploegen met een box-to-box middenvelder krijgen op hun doos
• alle ploegen met een 343-opstelling verliezen zwaar, die met een <3<3<3 krijgen een ijsje.
• alle ploegen met een nederlandse coach eten beschuit met muisjes
• Carl Huybrechts en zijn eminente voetbalkenners zullen door de Zwitserse politie worden opgepakt wegens verregaand door reclame onderbroken gezaag. Worden pas vrijgelaten als ze beloven dit jaar niet meer op televisie te komen (OK, dit was wishful thinking)
• Bij gebrek aan Rode Duivels wordt Ref Frank De Bleeckere dé vedette van het EK in de Belgische pers. Hou u klaar voor weekendinterviews, fotospecials van zijn fluit, een dagboek in Het Laatste Nieuws (“vandaag goed gefloten”), Frank-watchers en een Johnny Cash-special CD-verzamelserie in De Morgen (the man in black).
• – De Nederlanders doen het tegen verwachting erg slecht op de Zwitserse en Oostenrijkse velden. Niet genoeg getraind in the Dutch Mountains, wellicht. De Oranjegekte bij onze Noorderburen brengt hopelijk een Orange Metal Molly-revival op gang.

De voorrondes

Groep A: Zwitserland, Tsjechië, Portugal, Turkije
Tsjechië blikt Zwitserland in. Portugal blikt Turkije in. Conservenfabrieken spreken van valse concurrentie. Turkije hakt Zwitserland in de pan. Portugal hakt Tsjechië in de pan. De vleesverwerkende industrie dient klacht in. Waarna ze het in de derde ronde dan maar allemaal op een 0-0 gelijkspel houden.
conclusie: Portugal en Turkije gaan door

Groep B: Oostenrijk, Kroatië, Duitsland, Polen
Geeuw. En please, please don’t mention the war in deze groep.
conclusie: Duitsland en Polen gaan door

Groep C: Roemenië, Frankrijk, Nederland, Italië
De interessantste groep, daar is iedereen (Cruijff en klein pierke dus) het over eens.
Italië heeft de grootste sterren in huis met de afwerkers Lucca Cazzo en Alberto Coglione, een betonnen verdediging met Daniele Vafanculo en Beppe Putana, en een erg creatief middenveld met Pezzo di Merda en Gabriele Stronzo. Daar is geen kruit tegen gewassen.
De Franse sterren stellen teleur: Gilbert Bite, Gérard Enculé en Bernard Branleur zijn geen volwaardige vervangers voor de kopstoten uitdelende Zinédine Zidane.
Roemenië heeft jong talent in huis met Adrian Pula en Nicolae Pizda, maar komt nooit tot mooi samenspel tussen de twee.
Nederland speelt in deze fase van het toernooi iedereen naar huis met hun doortastende verdedigers, balstrelende middenvelders en diep penetrerende aanvallers.
conclusie: Nederland en Italië gaan door

Groep D: Spanje, Rusland, Griekenland, Zweden
Zweden valt door de mand. Door een branàs van 4€50, meer bepaald. De Grieken blijken nog steeds niet nuchter, vier jaar na de overwinningsroes van het EK 2004.
conclusie: Spanje en Rusland gaan door.

De finale fase

Zo komen we tot de volgende kwartfinales:

• Portugal – Polen (uitslag 3-0, met goals van Ricardo Caralho, Christiano Colhoes en een subliem afstandsschot van Ronaldo Foder)
• Duitsland – Turkije (uitslag 3-0, met goals van Schweinenfeld, Scheisskopf en een subliem afstandsschot van Schwanzstein)
• Italië – Rusland (uitslag 3-0, met goals van Cazzo, Coglione en een subliem afstandsschot van Pezzo di Merda)
• Spanje – Nederland (uitslag 3-0, met goals van Carajo, Pelotas en een subliem afstandsschot van Carlos Pendejo)

En onvermijdelijk de volgende halve finales:

• Portugal – Duitsland (0-0, na een rondje pinanti is pinanti 3-2. De Duitsers Arschloch, Muschi Muschi en Michael Bollocks missen jammerlijk.)
• Italië – Spanje (0-5, nadat Italië forfait geeft als een mysterieuze SOA de helft van de spelers immobiliseert)

En de droomfinale: Portugal-Spanje.
In het begin een gelijkopgaande strijd met open kansen aan beide kanten. De beenharde duels tussen Portugees Fernando Caralho en de Spanjaard Jaime Carajo, en ook dat tussen Christiano Colhoes en Jorge Cojones verlopen bijzonder fysiek, zodat Frank gele kaarten te kort komt.
Deze orgie van geweld ontaardt net na de rust in een geweldige orgie, als ook de dames van het EK Lingerie en een paar naakte streakers zich in de strijd werpen.
Nadat de Bleeckere de rust heeft hersteld door Carajo een rode kaart te geven, ziet Christiano Colhoes zijn kans schoon de Spaanse keeper Pipote te verschalken met een listig boogballetje. Gol gol gol.
Extase alom. Klaarkomende Portugese vrouwen op de tribunes. Wakker schrikkende huisvaders in de Vlaamse huiskamers. En Portugal voor het eerst Europees kampioen!

Update:
Mijn voorspelling was close, but wederom geen sigaar!