Er is een regel op internet, voor als ge early adopter wilt bevonden worden. Luidt “Link nooit naar een youTube video als er al meer dan een miljoen views van zijn geweest, als hij op de voorpagina van Digg heeft gestaan, of als u de link via uw oudtante Zulma op Facebook bent tegengekomen“.
Wel, ik ga die regel eens carrément met de voeten treden. Voor een kwartetje Bohemian Rhapsody.
Reden, deze schitterende comeback van de Muppets, die als zot de ronde doet:

Ze hadden mij al bij de kippen die een impersonatie van Brian May en consoorten doen, maar het kon niet meer stuk vanaf die “Mama!” van Animal. Geweldig, zeg nu zelf.

Maar er zijn nog meer. Deze bijvoorbeeld, geheel old-school geprogrammeerd op allerlei aftandse computerapparatuur:

Of deze, van Weird Al Jankovic, die Queen eens door de Polka-molen haalde:

Of deze, door “manualist” Gerry Phillips:

En dan pas ik nog voor de Lego-versie, de Wayne’s World versie, de Flaming Lips cover, of de originele video, die anders ook om te lachen zijn.

Mama!

De koning van de autonome Zuid-Afrikaanse regio Kwazulu-Natal, de heer Goodwill Zwelethini kaBhekuzulu, is boos.
Op fotografen. Onfatsoenlijke fotografen.

“Virgin Zulu dancers’ naked bums fall prey to pervy tourists!“, klinkt zoiets in het Yahoo‘s, “Zulu-koning is hitsige toeristen beu” in het HLN‘s.

Het zit zo. Elk jaar laat de koning een paar tienduizend maagden opdraven, die een dans voor hem komen opvoeren. Een traditie – Umhlanga, aka Reed Dance, aka rietdans genaamd – sinds koning Shaka Zulu. En uit die maagden kiest de koning er dan af en toe eentje om bij te zetten in zijn collectie vrouwen. Hij heeft er ondertussen 6. Hoe zoudt ge zelf zijn?
Om het aangeboden waar goed te kunnen keuren zijn de meisjes die opdraven getooid in niks dan rokjes en wat kralen. Al een jaar of 200. Maar nu is Zwelethini dus boos. Want, zo laat hij optekenenen “De dans is niet bedoeld om blote konten te kijken“. En veel te veel toeristen die op zijn cerememonie afkomen zouden volgens hem “inzoomen op de verkeerde delen“. En die blootkiekjes zouden ook op pornosites belanden.

Pics or it didn’t happen? Awel, omdat gij (hitsige, naar “naakte Afrikaanse vrouwen” zoekende surfer, maar dat natuurlijk uit antrolopologisch-culturele belangstelling, dat spreekt) aandringt:

Schaaaat, Vinde gij mijn gat niet te dik in deze rok?
Hmm. Toch een ietsepietsje klein beetje, meisje.
En erg hard moet ge daar als toerist ook niet op inzoomen. Het onderwerp in kwestie lijkt immers nogal schermvullend van zijn eigen.

De koning gaat nu maatregelen nemen. Voortaan worden gluurders en voyeurs geweerd. Bovendien heeft de koning de maagden opgedragen hun billen voortaan te bedekken.

De Bottom Appreciation Society laat weten erg teleurgesteld te zijn, en zoekt een nieuwe bestemming voor haar jaarlijkse reis. De textielindustrie in Kwazulu-Natal wrijft dan weer in de handen. Booming business in aantocht!

Oei, en omdat ik het nu weer het risico loop het te verkerven bij elke madam met een dikgatcomplex (en herinner u wijvenweek, dat complex heeft een incidentiegraad van om en nabij de 99% in de onderzochte populatie), effe besluiten met een ode aan alle fat bottomed girls.

Big Girl, you’re beautiful. Indeed.

Zucht. Hoe moet het nu verder?
Kan je voortaan eigenlijk nog met goed fatsoen blogposten over een avondje in de sauna of een of ander huiselijk akkefietje zonder met Doris te denken dat je de literatuur tekort hebt gedaan? Gaat een blogstuk over een bloem in de tuin nu nog kunnen zonder het knagend schuldgevoel dat je die dag niet voldoende aan “het medialandschap” hebt bijgedragen? Mag je nu nog bloggen over een papegaai, en toch niet met Kristof het gevoel krijgen de Vlamingen op hun honger te laten zitten qua autoriteit op bloggebied?

Bollocks.

Over naar de orde van de dag dus: en bij mij was dat de aankoop van een nagelspliksplinternieuwe flits voor mijn D80 camera. Het is een NIKON Speedlight SB-800 geworden, gekocht bij Foto Guy.
Ja, dé Foto Guy, in de Vlamingenstraat in Brussel. En ze waren daar zeer vriendelijk, én bedreven in het mij doen scheiden van meer centjes dan ik eigenlijk van plan was. Het plan was een SB-600 – een dikke 100€ goedkoper – maar SB-800.

Nu nog een statief, een stuk of wat dure lenzen en een fototas, en je zou nog gaan geloven dat ik een fotograaf ben als ik binnenkom… Enkel als ik binnenkom, let wel, want eenmaal binnen zal ik toch wel snel door de mand vallen als een hopeloos amateurke. Dat ik op fotografisch gebied nog veel te leren heb, is dan ook een understatement van het kaliber dat Kristof Hoefkens zich gisteren bijzonder geliefd heeft gemaakt in de Vlaamse blogosfeer.

Dus presenteer ik hier ter uwer appreciatie en/of kritische blik: mijn eerste foto met opbouwflits:

Maud en Daan in hun speeltent, een schoon moment
van broeder- en zusterliefde (voor zo lang als het duurde)

En ter vergelijking, een foto met inbouwflits, van vorige week:

Maud inspecteert de vuilbak van binnen uit.
Hopelijk maakt ze daar later haar beroep niet van…

Droom ik nu als ik die eerste foto een stuk beter vind?
Laat mij even in mijn waan, wil je? Ik heb net bijna 400€ voor dat flitsapparaat neergeteld. Laat mij nu even denken dat ik een goeie aankoop heb gedaan en vanaf nu enkel nog prachtige beelden met een toekomst bij Magnum en negenduizendachthonderdzestig.be ga maken…

Oh ja, bijna vergeten:

De titel dezer is uiteraard opgedragen aan Flash Gordon! Een film uit 1980 met titelnummer van Queen:

Film die ik ooit gezien heb als 12-jarig manneke. Ongelofelijke indruk dat dat maakte! Ongelooflijk zeker als je later beseft wat een vreselijk domme kutfilm dat eigenlijk maar was…

En dat ge nu de ganse dag met dat nummer in uw kop gaat zitten, nè.

Tot zover mijn bijdrage aan het medialandschap voor vandaag. Maar morgen is weer een dag…