|
||||||
![]() |
|
Posts met de tag « Spotify»:
jun
19
2015
Mooi MaaikeGisteren in (het doodsaaie) Café Corsari: een (doodsaai) gesprek met Maaike Ouboter en de (inmiddels ook doodsaaie) Joost Zweegers over de debuutcd van het nederlandse meisje. Het zijn liedjes. En ze zijn mooi, Maaike, mooi. En als u mij nu excuseert, ik ga een zomer lang touren over zonbezaaide Franse landwegen in een décapotable met de Joe Dassin melodie van “Smoor” en hoop van u hetzelfde.
mrt
25
2013
De Bart Kaëll Spotify AppDeze morgen meerdere keren tegengekomen: dat Nick Cave, dit jaar eerder al de auteur van een geweldige nieuwe plaat, nu ook een Spotify App heeft gemaakt. Dat deed er mij aan denken: hoeveel geld laten onze Vlaamse muzikanten op deze manier alweer niet liggen? Omdat ze niet mee zijn. Geen enkele Vlaamse muzikant heeft er al een, alhoewel dat zo moeilijk nu ook weer niet is. Heb op een half uurtje zelfs al een Bart Kaëll Spotify app ineengeknutseld: Een paar thema’s kiezen, op ‘generate playlist’ drukken, en ge krijgt (wat ge ook kiest) de Mamadora, Zeil je voor het Eerst, de Marie-Louise en Kap’tein. Waar wachten Bart – en Helmut en Christoff, John en Will, Eddy en Laura … – eigenlijk nog op?
nov
9
2012
De trip naar de platenwinkelInteressante column in The New Yorker gelezen vandaag: Spotify and its Discontents. Daarin een argument dat je wel vaker hoort over de onbeperkte catalogus aan muziek die Spotify en consoorten zijn, als zouden zij de waarde van muziek naar beneden halen: “the Internet frees up cultural treasures while simultaneously eroding the mechanisms that endow them with value“. Mike Spies beschrijft erin hoe hij in een platenzaakje belandt, een cd’tje vindt dat hij per se wil, toch besluit het niet te kopen, het thuis op zijn computer moeiteloos op Spotify vindt … en het plots allemaal zo banaal vindt:
Hij vindt er minder aan. De uitstap naar de platenwinkel, het selecteren, de verwachting, het uitpakken, het artwork, het eindeloos luisteren, het bezitten. Geërodeerd.
In plaats van het koesteren is het samplen gekomen. In plaats van de selectie alles.
En daar verloor hij mij. Ook ik ken gevoel nochtans. Dateer van oude tijden. Maar smaak ook gulzig de nieuwe. Toen, toen was een zaterdag in de voormiddag luisteren naar een opgenomen cassetje van Domino van de week ervoor. Van het opschrijven van een paar namen. En de namiddag bestond uit het 15 kilometer met de fiets langs het kanaal naar de Kapelstraat in Hasselt rijden. Want daar was de Giga Swing (nog steeds trouwens, al dertig jaar: hulde!). Van plaatjes laten opleggen, die licht verveelde blik in de ogen van de man in z’n als je iets stoms koos, die twinkeling als je iets koos wat wel goed was. Van het eindeloos twijfelen welke LP of 12″ ik dan ging kopen met m’n gespaarde zakgeld (400 fr, dat was vier weken sparen). En dan die 15 kilometer terugrijden naar Genk, met een vervelend flapperend zakje van LP-formaat aan het stuur. Terugkomen met een juweel. Iets van Hüsker Dü, of Coil of Scraping Foetus off the Wheel of The Birthday Party of Tuxedomoon en The Triffids en The Smiths natuurlijk ook. En de vooravond dan bestond uit het 10 keer opleggen en omdraaien van die LP. En dan ’s avonds na het vreselijke Funky Town weer Domino opnemen, en opnieuw zakgeld sparen, voor over een maand nog eens hetzelfde heerlijke tripje. Muziek was schaars, en mede daardoor kostbaar. Maar het was vooral ook de levensfase waarin dingen indruk maakten. Boeken erin kerfden. En muziek mijzelf bepaalde. Nu, 25 jaar later, is die schaarsheid al bijna vergeten. Nu is er geen Domino en (mm) in Humo meer. Maar wel Pitchfork en 100 blogs en de kranten en Spotify-apps of een tweet die signaleren dat er iets nieuws, of de moeite, is. En kan ik het helemaal beluisteren. Helemaal, en meteen. En dan afdoen, of houden. Niet meer bijzetten in de verzameling in de kast, zelfs niet meer in iTunes, maar in de verzameling in m’n hoofd. Niks geen waarde ontnomen, integendeel, naar waarde geschat. Spotify (of Deezer of Google Music of kies wat je wil) past weer als gegoten bij een levensfase, die waarin ik nu zit. Laat me toe om “mee te blijven”. En terug te grijpen naar wat geweest is. Muziek misschien geen juweel meer, maar het perfecte lampje om de kamer te verlichten, elk moment van de dag. Voor op de trein en het kantoor en met de kinderen en bij het etentje en op het feestje. Alom, en alles. Ook niet slecht. Het is gewoon vooruitgang. Als oldtimers en moderne wagens. Die oldtimers waren “things of beauty”, wondertjes van hun tijd. Maar een moderne wagen is in alle aspecten beter, veiliger, goedkoper, krachtiger, minder benzine zuipend… Niet dat het verkeerd is terug te verlangen naar de oldtimer, of er eentje in je garage onder een zeil te koesteren, maar het is eveneens zot om voor je verplaatsingen geen wagen van nu te gebruiken. Ook naar onze tijd, onze wagens, en onze trip naar de onbeperkte platenzaak, gaat men nostalgisch zijn, ooit.
nov
16
2011
Nieuwe BelgenAls ik van de Verenigde Naties was, ik zou geen migratiecijfers trekken op basis van de gegevens van Spotify. Want dat zou wel eens een vreemde immigratiepiek vanuit omringende landen naar België op en rond 16 november 2011 te zien kunnen geven. Spotify is namelijk vanaf vandaag eindelijk ook in België beschikbaar. Als je een jaar of wat geleden de methode voor ongeduldigen gevolgd heb kan je jezelf nu dus in regel stellen en verkassen van de UK, NL, FR Spotify naar die van België. Nog een besparing ook in mijn geval, want nu gaat mijn abonnementsgeld (premium versie) van 9,99£ (ongeveer 12€) naar nu 9,99€. Naturaliseren in Spotify doe je zo: Ga naar je account (via de Spotify software – rechtsboven op jezelf klikken en dan “account”, of door in te loggen op de website). Kies hier “Betalingsmethode of Paypal account wijzigen” Kies hier de link “je land wijzigen” Hoera, in de dropdown “land wijzigen” is nu ook België beschikbaar. Verander dat, geef je postcode en kies wijzigen. Nog een keertje “accepteren” en doorgaan. Op dit scherm staat nog verkeerdelijk £ ipv €, op je startscherm zal je nu wel degelijk in € worden afgerekend. Maar zo ben je dus Belg, vanaf nu. In de software zelf moet je nog een keer de gebruiksvoorwaarden accepteren (helemaal lezen, hé!), maar verandert er op het eerste gezicht niks anders. De catalogus van songs voor België lijkt even groot als die in de UK. Al is de kolom “people” wel – met daarin je Facebook-vriendjes – wel met de minuut langer. Vlotjes, daar kunnen de Federale Overheidsdienst Vreemdelingenzaken en het Commissariaat-Generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen nog een punt aan zuigen.
nov
27
2010
Spotify in België: het kanQuick note. Een jaar na datum is deze post eindelijk voorbijgestreefd. Spotify is vanaf nu ook gewoon, zonder achterpoortjes en truuken van de foor, beschikbaar in België. Hier nog een opvolgpost om je “in regel te stellen” als je de onderstaande methode gevolgd hebt. Als er één ding frustrerend is aan het internet (naast spam, malware, youtube-commentarieerders, IE6, het scrollwheel van de Applemuis en vriendschapsverzoeken van uw ex op Facebook that is) is het wel het bestaan van grenzen. In een ideale internetwereld zijn er immers geen grenzen, en vloeit de informatie vrijelijk van eender welk punt naar eender welk IP adres. Meestal is dit ook zo.
Spotify is een schitterende muziekservice. Zweedse startup, met steun van de grote platenmaatschappijen. Een enorme catalogus aan muziek, een erg vlot werkend programma voor alle platformen en een paar mobiele apps. Het eerste echt goeie voorbeeld van een muziekservice met abonnement. Slechts één maar, maar het is een grote: Spotify bestond alleen nog maar in Zweden, Noorwegen, Finland, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Spanje en Nederland. Bestond? Ja, en bestaat eigenlijk ook. Trek dus een spannend lycra shortje aan rond uw welgevormde derrière, en volg mij, op de 100 meter horden Spotify-style. Horde 1: Binnen geraken (methode NextWeb) Al bij het eerste contact checkt Spotify of je surft vanuit een land waar ze al gelanceerd zijn. Dat kan je omzeilen via een zgn. proxy-server. We kiezen ervoor om ons voor te doen als Very British, aangezien het verzamelde werk van Julien Clerc of Jören Smörebröd ons net iets minder interesseert.
Je kan nu (niet meer via de proxy) het programma voor je Mac of PC downloaden via http://www.spotify.com/en/download/, en vervolgens inloggen met het username en paswoord die je daarnet gekozen hebt. De software is OK (features), een iTunes zonder crud. Sinds kort ook met de obligate sociale component voor playlist inspiratie. Als je me zoekt: ik ben er dirk_houbrechts. Horde 2: Aan de praat houden (methode RoelandP) Ook ingelogd ben je nog niet van de controleerdrift van Spotify af (da’s geen kritiek op Spotify trouwens, ze krijgen dit opgelegd vanwege de hogergenoemde rechtenhouders). Na 14 dagen ga je hiermee in de problemen komen. Met de gratis versie mag je de applicatie immers maximaal 2 weken gebruiken buiten je thuisland (in ons geval dus de UK). Ook dit kan je met een proxy omzeilen
Nadeel: Spotify kent deze proxies onderhand ook, en blokkeert ze… Horde 3: Betalen (methode Steffest) Tenzij je een kredietkaart hebt die in de UK is uitgegeven (ook dat wordt gecheckt) moet je een omweg maken via Paypal. En ook op die Paypal zit een check: je kan enkel betalen met een Paypal-account uit hetzelfde land als de Spotify-account waarvoor je wil betalen. Gelukkig voor ons is Paypal niet zo fussy, en ik het maken van een UK-account waaraan we dan onze Belgische kredietkaart hangen wel makkelijk.
Log nu opnieuw in op de Spotify site, en verander je account naar Premium. Betalen via de zonet aangemaakte Paypal. Horde 4: Op de iPhone (Methode Tech Junkie) Hoe het op de Android market is gesteld weet ik niet, maar in de iTunes App Store is de – gratis – Spotify app alleen te downloaden in de iTunes-Stores van landen waar Spotify al gelanceerd is. Eventjes een engelse iTunes-account maken dus:
Nu je Phone nog syncen met je computer, en de app staat erop. Inloggen (met je premium account dus, met een gratis account gaat dit niet), en al je playlists en de spotify-catalogus staan klaar. Horde 5: Streaming Spotify naar de stereo Mijn iTunes muziek streamde ik naar de stereo via een Airport Express. Maar dat werkt dus alleen via iTunes of de remote app van je iPhone. Voor Windows/linux bestaat er hier ongetwijfeld ook een oplossing voor, maar ik vrees dat iemand me die gaat moeten vertellen, opdat ik dit spel hier vollediger kan krijgen. Finish Ik heb het nu een jaar, en eigenlijk nog geen moment overworgen om Spotify op te zeggen. Voor de prijs van een cd ontdek ik er elke maand een stuk of 10. Probeer het eens, en hopelijk helpt deze “how to” u. Succes, en leg u niet neer bij grenzen, toch niet op het internet.
nov
17
2010
OnvergetelijkZij “Oh!” Zij “Oh, ja” Hij en Zij “Jaaaaaaaaa!!!!!” Zij “Mmmm, dat was heerlijk” Zij “Onvergetelijk” —- Of zoals de briljante Craig Damrauer het op zijn More New Math zou zeggen: Nee, the Beatles op Spotify, dàt zou nieuws geweest zijn.
dec
6
2009
Trends voor 2010Of ik mijn trends voor online in 2010 eens wil openbaren, vraagt @netlash. Want hij wil weer een aantal van die voorspellingen zo proper bundelen als vorig jaar. Tuurlijk, dat ik dat wil. Peace of cake. De trends voor 2010 kunnen immers makkelijk opgehangen worden aan de sleutelfazes in het leven van Mozes (die van 1400 voor Christus, niet de nieuwe spruit in het gezin Van den Bossche-Wallyn en Compagnie) 1. Mozes werd te vondeling gelegd in een mandje Goeie kandidaten om het in 2010 helemaal gaan te maken (nu nog tamelijk klein, en dobberend in een twijfelend mandje op een wilde beta-rivier van early adaptors): Feedly (rss zoals het altijd al had moeten zijn), muziekabonnementen (Apple kocht net Lala, Spotify komt hopelijk tot hier, Myspace Music …), Augmented Reality (à la Layar), Single sign-on (bvb. Facebook Connect, Twitter, Google of de browser), Chrome (dat m.i. Firefox van de troon der Internet Explorer-uitdager gaat stoten) 2. God spreekt tot Mozes door een brandend braambos Een vreemde vorm van communicatie, maar een echte trend is het nooit geworden. 3. God laat 10 plagen over Egypte nederdalen Ofte, in 2010, gaat het niet van een leien dakje lopen online. Sterke kandidaten voor 10 plagen zijn niet nieuw, maar zullen vervelend zijn als nooit tevoren: wereldvreemde privacy-wetgeving, SABAM en co die de citroen gaan uitpersen, trollen, copy-pasters, hinderlijk adverteren, Pascal Vyncke, feature creep, IE6 dat maar weigert geheel te verdwijnen, oude media die nog wat oud willen blijven, het uitmelken der iPhone appstore (vb. Wolfram Alpha, De Standaard, TomTom)… 4. Mozes splijt de wateren Ofte, move over Google Wave. 5. De 10 geboden Mozes kwam van de berg terug met twee tabletten, met daarop 10 geboden. Dat zou hij in 2010 ook nog eens mogen doen. Met in de linkerkant een Kindle (die een voorzichtige doorbraak gaat kennen in 2010), en in de rechterhand de langverwachte iTablet van Apple (die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijk awesome gaat worden, en zou teleurstellen als hij de markt van de games, tijdschriften, boeken en tv niet gaat verstoren zoals Apple eerder al de markt van de muziek, pc’s en smartphones overhoop gooide) 6. Mozes werd 120 Dat zorgt voor continuïteit. Zodat de beste voorspelling voor online in 2010 wellicht gewoon de voortzetting is van wat al groot was in 2009. Dus dat met die social media wordt nog wat, realtime search wint aan belang, blogs blijven leuk (de minder leuke zijn intussen verhuisd naar facebook/twitter), Twitter innoveert en verslaaft, Wikipedia blijft een bron van informatie, en Marie Vinck gaat nog eens en nog eens en nog eens uit de kleren gaan. En last, but not least: 7. Manke analogieën Die al na 5 minuten door de mand vallen maar toch worden verdergezet, dat is ook iets dat het in 2010 helemaal gaat maken. Ik voel het.
aug
13
2009
Meisjes en Muziek’t Viel mij hier op dat de trend van het jaar op muzikaal gebied wel de dominantie van de vrouwen is aan het worden. Talent gaat dit jaar d’office vergezeld van een paar borsten, lijkt het. Dubbele hoera! Want wat voor schoons valt er niet allemaal te horen: ’t begon al goed met met Fever Ray (hieronder video van "When I grow Up", volledige album "Fever Ray" valt ook gewoon te beluisteren op Spotify). Griezeliger dan dit komen ze niet. Deze plaat – van Karen Dreijer van The Knife – met koptelefoon in het donker beluisteren is een one-way ticket naar een paar stevige nachtmerries:
Kort gevolgd door Bat For Lashes (hieronder met "Daniel", maar ook het volledige album "Two Suns" kunt ge gerust horen op Spotify). Etherisch en exentriek, maar ineens ook aangrijpend. Natasha Khan doet het bovendien bijna allemaal alleen. Waarna La Roux binnen huppelde (Hieronder de video van "In for the kill", volledige album "La Roux" is anders ook te beluisteren op Spotify). De bezitster van de schoonste platenhoes in jaren. En met een hele hoop fijne pop als In For The Kill, Quicksand, of Bulletproof. Knappe synthesizerpop die de jaren tachtig niet alleen in haarstijl weet te doen herleven. Op trippelvoetjes gevolgd door Au Revoir Simone (hieronder met niks, maar hun volledige album "Still Night, Still Light" staat gewoon op Spotify). Vederlicht en lichtjes monotoon, maar daardoor natuurlijk ook licht verteerbaar. Charming! Kort erna gevolgd door Florence And The Machine (hieronder met "Dog Days Are over", ook de volledige plaat "Lungs" staat op Spotify). Een sterke plaat van een markant vrouwmens – een beetje Siouxie Sioux, een beetje Kate Bush, een beetje veel Florence Welch gelukkig ook – is wel het minste dat je hiervan kan zeggen. En Regina Spektor haar mooie liedje van een paar jaar terug nog eens dunnetjes overdeed (hieronder met "Eet", maar ook het hele album "Far" heeft een verleden op Spotify). Bijzonder vervelend in haar zwakke momenten. Bijzonder mooi in haar sterke. Waarna The Gossip dat hele zootje eens platwalste (hieronder met "Heavy Cross", maar ook het hele album "Music for Men" staat geduldig op u te wachten in Spotify). Deden een schitterende heruitvinding van zichzelf, en pakken met een paar joekels van … songs. En “Heavy Cross” is een klassieker – zet het gerust in lijn met het beste van Patty Smith – zoals ik dacht dat ze niet meer gemaakt werden: En dan heb ik het nog niet gehad over de wegwerppop van Lady Gaga (van wie er trouwens wordt beweerd dat zij in het bezit is van een piemel) of Lilly Allen of de uitentreure herhaalde "I don’t wanna dance" van Lady Linn, of ander hitparadevoer dat minder smaak naar mijn bek is. Een ding lijkt zeker: in het jaar van het afscheid van Yasmine is het "Meisjes aan de Macht". |
![]() |