Op de uitreiking van de Weekend Blog Awards van deze week werd mij tussen het nippen aan de vodkacocktails door verteld dat ik op mijn best ben als ik inhaak op de actualiteit. Welaan dan, onversaagd voorwaarts! Vandaag, bijvoorbeeld, kwam ik dit tegen in mijn Timeline:

Jan Peumans: ‘Schilder mij maar weer af als een kneuterige nationalist’ bit.ly/16tTgQJ

— Knack.be (@Knack) May 18, 2013

OK, I’m on it

Of nee, wacht. Alvorens een niet onverdienstelijke kneuterige nationalist neer te kladden, eerst nog eens doorgeklikt, en wat staat daar:

‘‘Ik censuur gepleegd? Dat slaat nergens op,’ zegt Peumans nu in een interview met De Standaard. ‘Schilder mij maar weer af als een kneuterige nationalist.’
Peumans geeft tegelijkertijd wel toe dat hij na het zien van de Franstalige affiche een mail stuurde naar de curatoren van de tentoonstelling met daarin de volgende tekst: Ik kan niet instemmen met de cover van de affiche waarop een originele stripafdruk met een exclusief Franstalige tekstballon staat. Ik stel voor dat geopteerd werd voor een Vlaamse strip.’ 

Ik herhaal, voor meer effect, zijn woorden:

Ik kan niet instemmen met de cover van de affiche waarop een originele stripafdruk met een exclusief Franstalige tekstballon staat. Ik stel voor dat geopteerd werd voor een Vlaamse strip.

Of voor wie er een tekeningetje bij wil:

Natuurgetrouwer een kneuterige nationalist in zijn natuurlijke habitat afschilderen, het is er weinigen gegeven. Move Aside Mark Eyskens, ik bedoel Schuifel Opzij Mark Eyskens, een nieuw Vlaams politiek schildertalent is opgestaan.

In navolging van “How OS fanboys see each other” of “How programming language fanboys see each other” eens een poging gedaan deze meme toe te passen op ons eigen, de Belgen:

Gisteren werd onder algemene onbelangstelling de nieuwe Vlaamse Regering aan de pers voorgesteld. Onder leiding van Kris Peeters uiteraard – want met hem is het bijna perfect  – en met een aantal oude bekenden ook.
Freya Van den Bossche keert door de grote poort terug binnen (zo dik is ze nochtans nog niet), Jo Vandeurzen eist zijn rechtmatige plaats terug op, Hilde Crevits krijgt een tweede kans, en Geert Bourgeois kan weer uitpakken met zijn charisma, vlotte babbel en liefde voor Laura Lynn.

Maar er zijn ook een paar verrassingen. Nieuw personeel, dat van godweetwaar en om godweetwatvoorreden naar het voorplan werd getild. Daarom een korte voorstelling van deze nieuwe politieke talenten, kwartetkaart-gewijs:

Ook het voorzitterschap van het Vlaamse Parlement belandt in de handen van een tot voor kort nobele onbekende:

Kortom, deze regering is er helemaal klaar voor. Wij hopen van u hetzelfde. 

Waarom ik de petitie “red de solidariteit”, een door de vakbonden geleid argument pro-België, zonet ondertekend heb?

• Omdat ik wil dat de stem van mensen die de meerwaarde van België zien in het huidige politieke debat ook zou moeten meeklinken, niet enkel het opbod en gekrakeel tussen CD&V en CDH, tussen Bart De Wever en Olivier Maingain.
• Omdat de items die aangehaald worden in de petitie die NIET gesplitst zouden mogen worden, nogal goed overeenkomen met de items die bij mij het meeste verwondering wekten tijdens de lekken in de onderhandelingen: Kinderbijslag splitsen? Why the hell? Pensioenen, loonbeleid, gezondheidszorg … dat zijn toch zaken waar ik de meerwaarde van “meer Vlaanderen” niet zie (tenzij een kortzichtig en korte termijn egoïsme – nu efkes meer geld voor Vlaanderen – een meerwaarde zou zijn).
• Omdat de buitenlandse pers die van de hele uitzichtloze onderhandelingen niet veel begrijpt (wie wel) en wilde indianenverhalen begint rond te strooien, eens duidelijk zou horen dat dit land niet zit te wachten op een splitsing. Ge kunt – potdomme – uw kop niet meer buiten de Belgische grenzen steken zonder 20 keer te moeten uitleggen dat het wel zo’n vaart niet zal lopen, dat er altijd een compromis gevonden wordt, dat onafhankelijkheid echt niet algemeen gewild is, dat de burgeroorlog niet voor de deur staat ….
• Omdat nu eens snel, “onverwijld” zou ik bijna zeggen, een regering vormen – met een communautair akkoord over de dingen waar de twee gemeenschappen het wel mee eens zijn en de rest dan maar niet – misschien wel eens een daad van “goed bestuur” zou kunnen zijn. Niet?
• Omdat Josse De Pauw zijn steun voor de petitie zo schoon verwoordt: “De laatste tijd hoor je vaak de metafoor van het huwelijk. In die metaforen is Vlaanderen dan de man, Wallonnië de vrouw en Brussel het kind. Scheidingen die draaien rond geld zijn de smerigste. Als ik een man hoor zeggen dat de vrouw het kind mag houden dan vind ik dat een klootzak.“.

Dus, van harte aanbevolen: www.reddesolidariteit.be / www.sauvonslasolidarite.be…