Te koop: Partij diepvriesvis
Plaats: Te Balegem, in het vijverke van Dirk Houbrechts
Soort: karper
Houdbaarheidsdatum: ’t Was verse marchandise toen het ingevroren werd.
Hoeveelheid: Enkele kanjers, en wat kleiner grut
Af te halen: Met een net, een ijspik en een stel lieslaarzen.

Foto’s?

Vermoedelijke oorzaak van deze vissterfte: vergiftiging. Omdat de bodem van een vijver als de onze (+- 250m2, 1 meter diep, omringd door bomen en met een dikke sliblaag op de bodem) blijft gisten, maar de gassen door een dikke ijslaag niet kunnen ontsnappen. Als er dan nog sneeuw valt op het ijs, valt het licht onder water helemaal weg en wordt er ook geen onderwaterzuurstof gemaakt door algen of andere waterplanten. Houdt die toestand een tijdje aan, raakt de zuurstof van de vissen (die in de winter in een soort lage activiteitsmodus doorbrengen) op. Ze moeten dus op den duur naar boven om lucht, en vriezen dan vast.

We hebben anders plichtsgetrouw enkele wakken open gehouden tijdens de strenge vorst van de voorbije weken. Elke dag in de bittere kou ijs gaan hakken. Maar niet genoeg dus.

Of net teveel, want er zijn er ook die zeggen dat hakken slecht zou zijn voor de vissen: de schokgolven van kloppen op het ijs zou vissen naar boven jagen. Het blijkt trouwens geen exacte wetenschap te zijn, die visverzorging in de winter. De één zegt: laat een waterval stromen, dat houdt een wak open en zorgt voor de vermenging van zuurstof met het water. De ander zegt: niet doen, want daardoor verstoor je de waterlaag waarin vissen rustig de winter proberen door te komen.

Nu ja, er zit wellicht nog wel levende vis genoeg in. En de doden zijn geen dure khoi’s of dergelijke. Niet zelf uitgezet overigens, die zat er al. En te zien aan de reigers, aalscholvers en het ijsvogeltje die elke dag op bezoek komen, ook heel wat.

Vreest niet, lezer, met een titel als deze: ’t is niet omdat Albert II zijn indexaanpassing vorige week wat werd teruggeschroefd, dat hij nu al door zijn laatste paar schoenen zit. Dit gaat over een andere koning. En ook over het verkeer. Dat verkeerd verkeert, tegenwoordig.

De winter prikt, en het steekt. Vandaag bijvoorbeeld hadden ze een laagje ijs vastgelijmd op ons lapje Vlaanderen. Recht blijven staan ineens een opgave. En zondag was het ook al van dat geweest, met sneeuw op onze wegen nét op het moment dat iedereen “op de baan” was. Wij bijvoorbeeld, op weg van Balegem naar Wetteren voor een kindertheatervoorstelling. Onverschrokken. Want als we al toegeven als de terroristen dreigen, hebben ze al gewonnen.

We waren dus wel een kar te laat, maar uiteindelijk hebben we ons de risicovolle glijpartij richting ccNova niet beklaagd. Want het werd leuk. Een erg fijne voorstelling (doelpubliek 2,5 tot 4 jaar): “De Koning zonder Schoenen”, door 4hoog.

Het verhaal in een notendop: een koning is ongelooflijk tevreden met zichzelf. Blij met zijn kroon, zijn gouden mantel, zijn ring met rode steen, en zijn beste, mooiste, meest geweldige schoenen van heel de wereld. Tot die op een dag ineens verdwenen zijn. Kwijt. Weg. Foetsie. Ontroostbaar is de koning. En de vervangschoenen die hem worden gegeven zijn altijd te dit, te dat, te zus, te zo, te si en te la. Aan het eind vindt hij zijn schoenen terug. Ingepalmd door een familie muizen.
Het verhaal in het lang: hetzelfde, eigenlijk.

Het decor is een muur met schilderijen (Velazquez, Magritte, Mondriaan, Van Gogh …), van waaruit alle spelelementen beginnen. De koning wordt gespeeld door Fabrice Delecluse (ooit Lukas in De Kotmadam), zijn tegenspeelsters (hostess, kok, wulpse prinses) door Saskia Verstiggel. Tekst is van Raf Walschaerts (Kommil Foo), muziek van Helder.

Deze voorstelling zit erg juist op het niveau van zijn doelpubliek. Maud, 2 nu, was een beetje benauwd van de koning en zijn vervaarlijke mantel. Maar Daan – bijna 4 – was meegesleept vanaf de eerste moment, en nadien danig onder de indruk. Fijn ook dat de toeschouwers op matten en kussens op het toneel vlakbij de acteurs zitten, in plaats van in een verre theaterstoel.

Twee minpuntjes:

• De iets oudere kinderen riepen volop suggesties of waarschuwingen naar de acteurs. Maar daar werd niet op ingespeeld.
• En het einde is leuk, maar mist de catharsis van het applaus. Nadat de schoenen ingenomen blijken door een muizenfamilie, mogen de kinderen de acteurs volgen naar een tentoonstelling van dit muizenhuis. Zodat er zich heel wat kindjes afvroegen of het nu eigenlijk al gedaan was. Wat dan gelukkig wel weer veel ruimte liet om naderhand over het geziene door te fantaseren.

Kortom: heb je “kinders” tussen 2 en 5, aarzel dan niet om deze erg leuke voorstelling te gaan bekijken. De speellijst staat hier. Wees voorzichtig als ge er naar toe slibbert.

Crocs, daar is het laatste woord nog niet over gezegd. Wie die rubberen klompen niet kent, heeft de laatste jaren duidelijk op een andere planeet gezeten. Wel grappig, hoe in deze geglobaliseerde tijden crocs op een paar jaar tijd de wereld veroverden en echt overàl te zien is.

De stijlpolitie keurt ze af, de zorgsector zweert erbij, de chinese economie dumpt ze op elke straathoek, de Bond Tegen Zweetvoeten juicht ze toe. Meningen als “Crocs: what God wears on his foot” of “I hate Crocs so much, I bought the domain” zijn overal.

Lang heb ik hoofdschuddend van ongeloof weerstaan aan de trend, maar op een schone lentedag stonden hier toch opeens een paar donkerbruine crocs aan de deur. En – it pains me to confess – ’t moet gezegd, het zijn handige dingen, om snel aan te schieten als je de kippen wat graantjes moet gaan geven of kleine werkjes in de tuin te doen.
Op straat zou ik er echter niet graag mee gezien worden. Ik verschiet serieus als ik mensen er buiten hun privé-omgeving mee zie rondlopen. Cool is bepaald anders.

Wie dacht dat nu de vrieskou aangekomen is het spotten van/met Crocs-dragers weer voor een tijdje de kast in kan, is eraan voor de moeite. De inventieve Amerikaanse ondernemers zijn immers volop aan het diversifiëren en zoeken nieuwe gaten in de markt. Ze zullen niet rusten eer de laatste mens op aarde in rubber klompen rondloopt. En wat bieden zij nu te koop aan: de Crocs Mammoth?

Verluchtingsgaten én bont. Slim! En warm! En schoon bovendien!

Ik wil hierbij al op voorhand mijn excuses maken tegen de eerste die ik dit zie dragen. Ik weet nog niet of ik gewoon in een deuk ga liggen, of de slappe lach ga krijgen, of het ga uitproesten of gillend ga wegrennen. Maar noteer nu alvast dat ik niet geheel insta voor de gevolgen van uw aanblik.

Of ben ik nu weer links verzuurd onverdraagzaam tegen de vrije markt bezig?