Groep Jezus
"Turn Up Speed or Show Me Love"
2001, Alamo, Distr. Konkurrent, RACCOON002
Songs (klik de -icoontjes
voor audio) 1.
Swing it, Carlo!
2. Connected with rain
3. I'm with love
4. Bàmbolo
5. Show me buddies
6. Knowhow
7. Break Time
8. Daisy
9. Larry
10. I never leave home
11. Save me, but don't come too close
Songs & Lyrics:
Iwein Segers, Floortje
Muzikanten:
- Groep Jezus
Productie : Iwein Segers & Jo Francken
Opgenomen in Motormusic and at home
Artwork : Iwein Segers, Beeldzorg
Mijn Mening:
Je bandje Groep Jezus nemen, uit Overijse komen, Floortje
en Iwein heten: allemaal woorden die vrolijk annex belachelijk klinken,
maar allerminst duidelijk maken welk soort lading deze vlag dekt. Groep Jezus
is immers geen bende vrolijke fransen, maar een duo dat diep-melancholische, kale,
en sombere muziekjes maakt. De cd-titel maakt al iets meer duidelijk: "Show
Me Love" is de alternatieve titel van "Fucking Åmål",
de knappe maar niet echt vrolijke film over een uitzichtloos stadje in Zweden
en een paar tieners die in dat decor worstelen met hun homoseksuele gevoelens.
"Turn up Speed" zou dan weer kunnen slaan op de reacties van mensen
die de demo's hoorden, want qua tempo gaat het er beslist traag aan toe.
Centraal in de muziek zit de stem van Iwein Segers: zijn stemgeluid heeft
een hoog treurwilg-gehalte, en de dikwijls opduikende vergelijking met Depeche
Mode's frontman Dave Gahan is wat dit aspect betreft inderdaad niet gestolen (als
hij een paar dagen op downers is gezet). Deze stem wordt in de meeste nummers
ondersteund met een aftandse piano, geplukte gitaar, wat donkere synthesizers
of kruipende percussie. Het geheel doet spartaans aan, al wordt er af en toe wel
eens een poging gedaan reliëf te leggen in de nummers door iets luidere uitbarstingen,
en mag Floortje in de achtergrond soms een woordje meezingen. De productie
is uitermate sober en low-budget, maar dit draagt juist bij aan de allesoverheersende
sfeer.
Minder fijn aspect aan de plaat is dat bijna geen enkel nummer helemaal werd uitgewerkt,
wat ertoe leidt dat er op "Turn up Speed or Show me Love" eigenlijk
niks staat dat mij kon ràken, alhoewel de ruggegraat beslist het lichaamsdeel
is waar Groep Jezus op mikt. Met een melodielijn als in "Bambola"
valt er veel meer te doen dan hier, maar het is ondanks dat toch de enige song
die na het beluisteren door je hoofd blijft spoken. "Connected with Rain"
is op zich bijzonder mooi, maar wordt wel afgeraffeld naar het eind. "Larry",
"Knowhow" leiden aan hetzelfde euvel. Het donkere en klagerige
"I never Leave Home" onstnapt aan dit manco, maar "Break
Time", "Daisy" (het opgewekste nummer) vind ik dan weer
over de hele lijn mislukt. Ook tekstueel is het niet helemaal duidelijk of het
hier gaat om faux-naïef of onhandig-simpel, als bvb. "Show me my
buddies, I don't care if one is a muppet. I'm such a damned loner, I want to be
a supermarket owner".
Turn up Speed or Show me Love zit het seizoen waarin ik dit schrijf als gegoten:
als er een adjectief is dat het kan krijgen is het immers "herfstig".
Heeft u de CD's van Spain grijsgedraaid, kan u ook op een mindere dag wel een
plaat van Joy Division aan, stort een nummer van Cousteau of Tindersticks u niet
in een instant-depressie ... dan hoort u tot wellicht tot het doelpubliek van
Groep Jezus. Als ze nog een paar jaar rustig doorgroeien maken ze misschien ook
iets dat ook kwalitatief in dat rijtje thuishoort.
In de pers :
- bb in Rif-Raf (ned. editie) : "... Spijtig toch dat ze het
niveau geen hele plaat hoog houden. Te diep navelstaren maakt nummers als "Show
me my buddies" en "Bambola" ronduit vervelend om naar te luisteren.
Geen gevleugelde woorden dus voor "Turn up speed or show me love", maar
het plaatje mag er met enkele hoogtepunten wel zijn".
- Peter Bijl in Oor : "... ook al zijn de makers pas sinds kort
tiener-af, voor tere kinderzieltjes is <Turn up Speed> niet bepaald geschikt.
Veel te hoog scheermesjesgehalte ... Muziek die zich bevindt in dat prachtige
schemergebied tussen hoop en illusie. Tussen wanhoop en whiskey. ... <Turn
up speed> is doordrenkt van melancholie. Met 'sfeer' en 'sober' als alles bepalende
kernwoorden. En die prachtige doorleefde stem van (Mark Sandman meets Dave Gahan)
van Iwein in de hoofdrol. ..."
Zelf nog ergens een goeie (of slechte) recensie zien staan ? Stuur
maar op !
Waar deze cd te kopen ? :
Deze CD online bestellen kan (prijzen opgezocht op 23 september 2001, niets
garandeert evenwel dat deze nog zo zijn als u ze leest) :
Laagste prijs staat in het geel, hoogste in het rood. Deze prijsvergelijking
houdt geen rekening met mogelijke vermindering van kosten bij het bestellen van
meerdere CD's, bonuspunten, verschillen in levertijd e.d. Verzendingskosten zijn
deze naar een adres in België.
Heeft u deze plaat nog ergens anders goedkoper gezien, heeft u zelf een online
CD-winkel met Belgische producten erin, staat er een fout in mijn berekeningen
: laat het me weten.
Het Belgisch Pop & Rock Archief was tot begin 2002 in handen van Dirk
Houbrechts. Om persoonlijke redenen (lees
hier waarom) stopte hij met deze website. Het archief is nu toevertrouwd
aan het Muziekcentrum Vlaanderen(www.muziekcentrum.be),
het steunpunt voor de professionele muzieksector. Contact: webmaster@muziekcentrum.be
of per post naar Muziekcentrum Vlaanderen, Steenstraat 25, 1000 Brussel.
Opgepast : Deze site betaalt auteursrechten, en is opgebouwd en onderhouden
conform de toelatingsvoorwaarden overeengekomen met de Belgische auteursrechtenvereniging
SABAM. Consultatie
van deze website is gratis, met uitsluiting van het downloaden, reproduceren of
verdere openbare medeling van de onderdelen van de site. Copieer a.u.b. niet,
link!