New-wave bandje uit Brussel/Oostende uit het midden van de jaren tachtig.
Songs
"Emma"
52 sec. - 105 Kb.
song : Eroll Brown, T.Wilson
Productie : Flesh & Fell
Frankie Lievaart
Jaar : 1986
Record co. : EMI
Flesh & Fell werd gevormd door de muzikant Pierre Goudesone
en femme-fatale zangeres Cathérine Vanhoucke. Met hun twee - en
de hulp van Luc Van Acker - verhuisden ze van Oostende
naar Brussel, en namen ze een demo op waarmee ze langs de verschillende platenmaatschappijen
gingen leuren. Ondanks de donkere muziek van de groep werd er een poging gedaan
om enige bekendheid te verkrijgen via deelname aan de Baccarabeker, maar dat deed
noch de Baccarabeker noch de groep veel goed.
Op een dag belandde hun demo echter in handen van Jean-Marie
Aerts (de gitarist van TC Matic, en in die dagen
producer van zowat alles wat een gitaar kon vasthouden in België). Deze was
dusdanig enthousiast dat hij enige deuren wist op te wrikken (bvb. die van de
ICP-studio voor de opnamen, en die van PIAS voor de verdeling) voor het debuut
"The Hunger", een maxi met drie nummers.
"The Hunger" werd in de pers redelijk enthousiast onthaald :
"disco hypnotique", "beat psychotique", "vocaux oppressés",
"noisy grootstadsmuziek", "Belgien med öppna ögon".
Vergelijkingspunten werden gevonden bij Frank Tovey, Piaf en TC Matic (Humo besprak
hen zelfs als een TC-Matic kloon : "Jean-Marie zette het geluid van Flesh
& Fell volledig naar zijn hand. De zangeres imiteert de frazering van Hintjens
: stroomstoten in de keel, hondebeten in de lyrics. Bovendien bezigt ze een aan
Arno schatplichtig, geheel origineel soort Engels, waar menig Engelsman versteld
van zal staan." De Engelsen zelf reageerden inderdaad minder enthousiast,
want hoewel de maxi in Engeland werd uitgebracht, reageerde NME met één
lullig regeltje : "good news for students! The Gang of Four are alive
and well(ish) in Belgium".
De groep werd al snel uitgebreid met de Nederlandse gitarist Eddie
Maust en drummer Michel de Greef, om op die manier ook live sterk voor de dag
te kunnen komen. Dit bracht de groep onder meer in het voorprogramma van Luc Van
Acker en Sisters of Mercy, en in een clubtour "Harde Tijden" met o.m.
Aroma di Amore, The Whydads, Partisan, Men 2nd, Cas
& His Organised Crime, Yasja and The Scabs. De
set bestond daarbij vrijwel geheel uit eigen nummers, aangevuld met enkele originele
covers, zoals "Dirty Old Man" van the Three Degrees, en "Emma"
van Hot Chocolate. De platenfirma van deze laatste, het engelse RAK, betoonde
zelfs interesse om de donkere en agressieve versie van Flesh & Fell uit te
brengen, maar uiteindelijk gebeurde dit dichter bij huis op het EMI-label (opnieuw
een deal voor één single). Deze eigenzinnige cover zorgde niet echt
voor een grote doorbraak in verkoopscijfers, maar haalde wel vaak de radio.
Plannen voor een mini-LP van de groep hebben nooit het stadium
van de demo verlaten, en ondanks de ambitie van het kernduo werd er van Flesh
& Fell nadien niet veel meer vernomen. Enkele jaren nadien doken enkele nummers
van Flesh & Fell wel vaak op op de draaitafels van de DJ's in de New-Beat-discotheken.
Jean-Pierre Goudesone is nog steeds erg actief als muzikant, meer bepaald met
het project "Speaking T", een groovende groep samen met de Amerikaan
Markest Tate, en als producer (vb. Priba 2000 ...).
Het Belgisch Pop & Rock Archief was tot begin 2002 in handen van Dirk
Houbrechts. Om persoonlijke redenen (lees
hier waarom) stopte hij met deze website. Het archief is nu toevertrouwd
aan het Muziekcentrum Vlaanderen (www.muziekcentrum.be),
het steunpunt voor de professionele muzieksector. Contact: webmaster@muziekcentrum.be
of per post naar Muziekcentrum Vlaanderen, Steenstraat 25, 1000 Brussel.
Opgepast : Deze site betaalt auteursrechten, en is opgebouwd en onderhouden
conform de toelatingsvoorwaarden overeengekomen met de Belgische auteursrechtenvereniging
SABAM. Consultatie
van deze website is gratis, met uitsluiting van het downloaden, reproduceren of
verdere openbare medeling van de onderdelen van de site. Copieer a.u.b. niet,
link!