(JEF) MERCELIS

Singer-songwriter die in 1996 uitpakte met een bijzonder goed debuut, maar sindsdien niks meer van zich liet horen.

Aanvankelijk was "Mercelis" geen groep, maar een singer/songwriter. Hij werd bekend bij rockminnend Vlaanderen door zijn deelname aan de Rock Rally van 1992. Hij schopte het tot in de finale (samen met onder andere Charlie 45, The Beautiful Babies, dEUS, Nemo, Orgasmaddix en The Sideburns, een voorloper van Novastar).
Zoals Humo destijds schreef : "een 22-jarige kempenzoon met een naam om veranda's te verkopen, de looks van een verwaaide naar Donovan en Dylan ruikende tiener, maar met een gitaar, een stem en een stapel songs om het heel ver mee te schoppen.". Enkele jaren later klonk hun herinnering : "een jong groot talent dat moedig, alleen, wars van technische truuks of een middelmatige songs vermommend loeihard groepsgeluid bewees dat rock en kwaliteit niet noodzakelijk synoniem moeten zijn voor kroostrijke muzikantencollectieven en alle kritiek overstemmend lawaai".

Zelf was hij nochtans niet zo tevreden over zijn finale : "ik wilde ten allen prijze bewijzen dat ik over een uitgebreid repertoire beschikte, ik wilde niet dezelfde nummers als in de preselectie spelen. Ik moest bovendien als eerste het podium op. De zaal was nog maar halfvol, de meest van mijn fans waren nog een parkeerplaats aan het zoeken. En ik had de hele nacht geen oog dichtgedaan". Parole Parole. Wel was hij tevreden over de resultaten : "ik kan nu regelmatig in clubs en jeugdcafés optreden. Het enige wat ik nu nog wil, is een groep. Ik zou graag een plaat opnemen, maar niet alleen" - zei hij, december 1992.

In mei 1996 had hij dat laatste eindelijk voor elkaar en lag "The hopes and dreams ..." eindelijk in de winkel. Zoals Humo (Dit wordt eentonig, maar ik vond nergens anders iets over Mercelis in) destijds schreef : "Het is een plaat van beter-laat-dan-nooit, maar ook een beetje één van misschien-was-vroeger-of-later-beter-geweest. Want Mercelis zit duidelijk in de overgang. Van de loner die hij lang was is hier nog weinig te merken, terwijl dat net zijn grote kracht was, én wat hem onderscheidde van het peleton. Mercelis is nu een groep, maar nog geen naadloze, gerodeerde, échte groep. De sounds en de songs doen Mercelis & Co vaagweg op een echo van een (Vlaamse) Neil Young & Crazy Horse lijken. ... Kortom : zeker een van de vijf beste Belgische rockplaten van het seizoen, maar toch heb je bij veel nummers het idee dat er nog meer in zat."

De plaat werd in elk geval geen overrompelend succes, want op wat optredens in het land (o.m. Marktrock), werd er blijkbaar weinig losgeweekt. Sindsdien is Mercelis dan ook wat in de vergetelheid beland. Ik hoop dat iemand hem daar snel terug uithaalt, want deze gast kan songs schrijven (luister maar eens naar "Eternity")!

In het najaar van 1998 kwam de drummer van de groep Nikolaas Westelinck onder de naam Niko wel met een verrassend goed debuut "A.S.A.P" uit de hoek. Zoals hij in Vern, het splinternieuwe Vlaamse rocktijdschrift, verklaarde "Het was Jef Mercelis die mij aanraadde om met mijn demo's langs de platenmaatschappijen te lopen. Ik schatte dat dat zo'n tien jaar zou duren. De eerste dag werd mij al een contract aangeboden waar bands soms jaren op wachten." Net als Vern werd ook deze solo-cd geen groot succes. Later zou Niko opnieuw opduiken als drummer bij de opvolgers van Ivan's Land Spencer the Rover.

In 2001 richtte Mercelis samen met Guy van Nueten van The Sands Zon & Zero, met wie hij in diens home-studio aan een reeks nummers werkt en onder andere optrad tijdens De Nachten. Hierover tegen Veto : "Als we geen platenfirma vinden, zal het wel in eigen beheer moeten. (zucht) Nee, het heeft nooit echt geboterd tussen mij en platenfirma's. Van The Hopes and Dreams of a drunk Punk zijn 1350 eksemplaren verkocht. Daar kun je je eer mee staande houden, meer niet. Het ergert mij dat een platenfirma enkel bezig is met de financiële kant. Vier jaar geleden wou ik echt een plaat opnemen die toonde wie ik was: met verschillende stijlen en stemmingen. Zij zagen dat absoluut niet zitten: ze wilden mij als een depressieve songwriter profileren. Dat soort muziek lag toen immers goed in de markt. Nu goed, ik wil mij met die dingen niet meer bezighouden, ik raak er toch alleen maar gestresseerd door."

Leden :
- Jef (Mercelis) : acoustic & electric guitar, piano, organ, keyboard
- Tijl : bass, overdriven bass
- Oop : Electric & Spanish guitars, E-bow, blues-harp, special effects
- Niko(laas Westelinck) : drums, percussion, vocals, glockenspiel, wood-blocks

Koop CD's van deze groep bij

Albums :
- The Hopes & dreams of a drunk punk (Dureco, 1996)
other :
- Rock Rally 1992: "Another Man" (EMI, 1992)
- Yesterday night / Eternity (Dureco, 1996)

Websites :
- interview met Jef Mercelis over Zon & Zero bij Goddeau