RED ZEBRA

Begonnen als een groepje van vier zestien-jarigen in 1978 als The Bungalows. Na het leren bespelen van enkele instrumenten en een naamsverandering naar Red Zebra, debuteerden ze met zelfgeproduceerde, zelfgeschreven en zelfverkochte EP.

Op deze EP stond de song "I can't live in a living room" te pronken. Deze bijtende aanklacht aan de burgerlijkheid werd onmiddellijk een radiohit en groeide uit tot een van België's punkklassiekers. Na nog een single (TV Activity) namen ze het mini-album "Bastogne" op in 1981. Drijvende op de toenmalige golfslag van de "cold"- en "new"-wave, had deze plaat heel wat impact.

Hun eerste volledige album "Maquis" uit 1983 (voorafgegaan door de krachtige singles "Lust/The beauty of the beast" en "Polar Club") werd echter op gemengde reacties onthaald waarna de groep in een dal terechtkwam en in 1986 tenslotte werd opgeheven.

Daarna begon Red Zebra aan een soort processie van Echternach, met voortdurende herenigingen. Humo schreef over deze groep in 1997 dan ook "Geen idee of het een verdienste is, of een vermelding in het Guiness Book of Records waard, maar bij ons weten is geen enkele groep erin geslaagd zijn fifteen minutes of fame langer te rekken dan Red Zebra. In het begin van de jaren tachtig betekende dit Brugse gezelschap heel even iets onder een paar Vlaamse kerktorens ... en sindsdien werd geen gelegenheid onbenut gelaten - Red Zebra 10 jaar geleden opgericht ! Red Zebra vijf jaar geleden gesplit ! Lustrum-viering van de eerste reünie ! - om de groep weer bij elkaar te fluiten. Qua afscheids-tournees, eenmalige reünie-concerten en definitieve allerlaatste afscheidsoptredens steken ze zelfs The Ramones naar de kroon. In Groot Brugge zit de koopmansgeest dan ook al sinds de vroege middeleeuwen in de genen."

In 1990 kwamen de meeste originele leden terug bijeen om een aantal live-optredens te verzorgen. In 1992 kwam "From Ape to Zebra" uit, een goedverkopende "Best of". Hierna ontstond er opnieuw terug heel wat vraag naar live-optredens van de groep, waarvan een neerslag op de live-cd "A Red Zebra is not a Dead Zebra" terechtkwam. Ondertussen gingen de leden van de groep ook elk huns weegs.

Gitarist Bruno Melon, die voor Red Zebra ook nog met The Strings in actie kwam, zwermde uit naar The Wolf Banes en ging daarna ook nog Afrikaans met La Fille d'Ernest.
Bassist Pip Vreede was ook met de Wolf Banes actief en toerde daarna ook nog rond met Whim Punk.
Enkele andere Zebra's (Provoost, Maertens en Isselee) vormden het groepje "His Royal Fume". Althans volgens Humo was dit een regelrechte ramp : "Het gerucht doet de ronde dat His Royal Fume bestaat uit enkele leden van Red Zebra, de groep die ons enkele keren kippenvel bezorgde met I can't live in a living room", maar dat is alleszins niet te horen op dit werkstuk. Daar waar Red Zebra soms gevaarlijk, bij momenten grensverleggend en nooit gewoon waren, lijkt dit wel een hobby-project voor vermoeide copywriters.".
Zanger Peter Slabbynck had ondertussen ook niet stilgezeten : eerst stichtte hij de groep "The Boy Wonders" en daarna ging hij met Kloot Per W in zee voor de schandaalgroep de Lama's. Toen de live-plaat van de Zebra's "A Red Zebra is not a Dead Zebra" terzelfdertijd als het Lama-succes zeer goed begon te verkopen, keerde hij terug naar de thuisstal.

In 1996 werd besloten de draad van de groep terug serieus op te pakken (zonder Melon en Vreede, vervangen door Jurgen Surinx en Nicolas Delfosse). Na een single "Sanitized for your protection" zag begin 1997 de cd Mimicry het daglicht, meer dan 14 jaar na hun eerste plaat. Uit de bio : "De titel verwijst naar de eigenschap van bepaalde dieren om zich perfect te kunnen aanpassen aan hun omgeving - of hoe de groep uit de jaren '80 zich goed in zijn vel voelt in de jaren '90". De cd, geproduceerd door Staf Verbeek, klonk gevarieerder dan hun vroegere werk, met naast punk ook moderne rock en gastvocalen van Dett Peyskens (zie Pas De Deux). De critici waren achter opnieuw niet mals voor de groep : Jacky Huys "Red Zebra voegt met Mimicry absoluut níets toe aan zijn oeuvre. De sobere, zeg maar kale eigenheid vaan eertijds is vervangen door nogal eendimensionale, metallieke doordeweeksheid. Het hoogtepunt ligt achter hen, niet voor hen".

In 1999, "I can't live in a living room" was selected for the yearly Studio Brussel contest where Jan Sprenger & C° let an old song get covered by new talent (in this case Fence (who later released it on their "Always Ultra"-single), Atomic (superhero from outer space, aka DJ 4T4 of 't Hof van Commerce), Janez Detd. (who did a ska version of it), Kolk (drum'n'bass with dutch lyrics) and Orange Black (guitarrock from Kontich).
In 2000, the band is celebrating the 20th anniversary of the legendary song, with a special 2-hour performance in front of a seated audience in the Stadsschouwburg of their hometown Bruges (October 28th). This performance was also captured on CD, and released on the Belgian Parsifal label in 2001 with the title "Last Band Standing". On it, there were 13 new interpretations of the songs that made their fame.

Members :
- Peter Slabbynck - Patrick Provoost (vocals)
- Geert Maertens
- Johan Isselee (drums)
- Chery Derycke - Pip Vreede - Jurgen Surinx (bass)
- Jan D'Hondt - Bruno Melon - Nicolas Delfosse (guitar)

Koop CD's van deze groep bij

Albums :
- Bastogne (Zebra - 1981)
- Maquis (Zebra - 1983)
- From Ape to Zebra - Best of (Antler-Subway - 1992)
- A Red Zebra is not a dead Zebra (Antler-Subway - 1994)
- Mimicry (1997)
- Last Band Standing (Parsifal, 2001)

Records (His Royal Fume)
- His Royal Fume (Play that Beat! - 1993)

Websites :
- Redzebra.be, the official site.
- Mimicry bij Planet Internet