Theatrale en akoestische rockgroep met sterke live-act.
Songs
"Pop Song"
86 sec. - 169 Kb.
song : Venus
Productie : Mike Butcher
Jaar : 1998
Record co. : BMG
"She's so Disco"
59 sec. - 117 Kb.
song : Venus
Productie : Venus
Jaar : 1999
Record co. : Sonica
"I am the Ocean"
64 sec. - 127 Kb.
song : Venus
Productie : Venus
Jaar : 1999
Record co. : Sonica
De groep Vénus onstond uit een theaterproject, waarbij
Mark Huygens (gitaar/zang) en Christian Schreurs (viool) muziek maakten voor een
theaterproductie. Onder invloed van deze ervaring gingen ze op zoek naar bijkomende
mensen om een groep (met onder meer drummer Thomas van Cottem, ex-Juniper Boots
en de acteurs Patric Carpentier en Walter Janssens) te vormen "die iets
theatraler werkt, maar toch akoestisch, dus die inspiratie haalde uit de expressie
die muziek voor theater moet hebben, maar die dan toch eigenlijk louter een rockgroep
zou zijn. De bedoeling was van gewoon een bandje te maken dat repeteert en toffe
muziek maakt", aldus Walter Janssens (de gerecruteerde contrabassist,
die de groep echter in de loop van 2000 zou verlaten). Als naam werd gekozen voor
Venus, de godin van de liefde en planeet (die trouwens bezocht werd door de satteliet
Cassini/Huygens) "omdat wij willen verwijzen naar die planeet en wij met
onze muziek ook een eigen planeet creëren, een eigen sfeer, zowel scenisch
als muzikaal. Wij hebben zekere punkemoties, live, maar ook zeer melancholische,
lyrische partijen."
De bedoeling van de groep was "een eigen geluid te ontwikkelen
: alhoewel de meesten van ons muziekacademie gedaan hebben en onze violist zowat
alle prijzen behaald heeft die je in dat wereldje geacht wordt behaald te hebben,
is het zeker niet onze bedoeling om technisch zo goed mogelijk te spelen. Tijdens
de optredens laten we die achtergrond echter achterwege : de ene keer strijken
bas en viool harmonieën die door de stem ondersteund worden, een andere keer
staan wij percussief geluiden te maken en martelen we als het ware onze instrumenten.
Onze drummer speelt dan weer zonder hi-hat, waarmee hij volgens mij op wereldvlak
een buitenbeentje is", aldus weer Walter Janssens (in De Morgen, augustus
1998). In 1998 kreeg de groep voor de kans een mini-CD Royalsucker voor
het BMG-label op te nemen, in een productie van Mike Butcher (bekend van
zijn werk voor onder meer Arno and Pieter-Jan
Desmet), hetgeen enkele deuren opende en hen toeliet om via de organisatie
Court Circuit een aantal optredens in Frankrijk af te werken.
Daar liep de zanger Georgia Poli, de bassiste van de italiaanse
groep Cisma, tegen het lijf, en uit deze band groeide een Italiaanse tour. Hierbij
werden nauwe banden gesmeed, en tekende de groep een platencontract bij het alternatieve
Italiaanse label Sonica Factory uit Firenze. In tussentijd kwam Venus ook
nog in het nieuws door een aantal spektakels in de Hallen van Schaarbeek met het
programma "Kiss from the Ghost", waarbij dans, theater en muziek
vermengd werden in een voorstelling rond "het uur van de hond", de overgang
tussen dag en nacht.
In 1999 kreeg Venus op deze manier de kans om een debuut-cd op
te nemen in de Florentijnse studio's van hun nieuwe label. "Welcome to
the Modern Dance Hall" werd ondertussen met heel wat verwachting tegemoet
gezien, vermits de bijzonder succesvol verlopen tour in Italië ook in België
en Frankrijk ter ore was gekomen. Bovendien maakte de groep in 1999 op het festival
Printemps de Bourges een bijzondere indruk en werd er als beste debuterende groep
gekozen. In tegenstelling tot hun live-show (ingekleed en belicht door vijfde
groepslid Patric Carpentier) en ondanks de originele aanpak, kon het album echter
niet altijd rekenen op onverdeeld positieve kritieken.
Voorafgegaan door de enigszins ontypische single "She's so
Disco", werd de cd aanvankelijk vooral in Frankrijk ("Vénus,
c'est the Velvet Underground qui rencontre The Waterboys") en Italië
("L'arte dei Venus si contrappone con straordinaria efficacia allo strapotere
del rock anglosassone, eludendone i cliché ed i luoghi comuni. Raramente accade
di confrontarsi con musicisti così creativi e talentuosi") goed ontvangen,
waar de groep dan ook een zekere cultstatus verwierf. Eind 1999 ging de groep
door een zeer moeilijke periode, nadat contrabassist Walter Janssens besloot de
groep te verlaten. Deze moeilijkheden werden echter overwonnen, en met Pierre
Jacqmin werd een nieuwe bassist gevonden.
In België (en vooral in Vlaanderen) bleef de erkenning nog
heel wat langer uit, maar in de zomer van 2000 krijgt de groep wel de kans om
zich live waar te maken (via een goede plaats op onder meer Werchter, Dour, Lokerse
Feesten en Dranouter). Een speciale performance, tijdens Les Nuits Botanique in
Brussel met het Ensemble Musiques Nouvelles met Renaud LHoest, werd ook op cd
gezet en in het najaar van 2000 uitgebracht als "The Man Who Was Already
Dead".
In 2001 wil de groep een adempauze inlassen, alhoewel in de tweede
helft van het jaar al opnieuw aan een volgende CD zal worden gewerkt.
Leden :
- Marc Huygens (zang / gitaar)
- Christian Schreurs (viool)
- Walter Janssens / Pierre Jacqmin (bass)
- Thomas Van Cottom (drum)
- Patric Carpentier (scenografie)
Koop CD's van deze groep
bij
Albums :
- Royalsucker (BMG, 1998)
- Welcome to the Modern Dance Hall (Sonica, 1999)
- The Man Who Was Already Dead (Sonica, 2000)
Het Belgisch Pop & Rock Archief was tot begin 2002 in handen van Dirk
Houbrechts. Om persoonlijke redenen (lees
hier waarom) stopte hij met deze website. Het archief is nu toevertrouwd
aan het Muziekcentrum Vlaanderen (www.muziekcentrum.be),
het steunpunt voor de professionele muzieksector. Contact: webmaster@muziekcentrum.be
of per post naar Muziekcentrum Vlaanderen, Steenstraat 25, 1000 Brussel.
Opgepast : Deze site betaalt auteursrechten, en is opgebouwd en onderhouden
conform de toelatingsvoorwaarden overeengekomen met de Belgische auteursrechtenvereniging
SABAM. Consultatie
van deze website is gratis, met uitsluiting van het downloaden, reproduceren of
verdere openbare medeling van de onderdelen van de site. Copieer a.u.b. niet,
link!