VIVE LA FÊTE

Duet van sexy franstalige teksten en jaren-tachtig wave en electropop.

Vive la Fête is een van de projecten van de Limburgse dEUS-bassist Danny Mommens (andere zijn Sexmachines - rock'n roll - en Jesus Christ - heavy rock), die deze groep vormde tesamen met zijn vriendin Els Pynoo.
Meestal zijn ook Piet Jorens (Arno, Pieter-Jan De Smet, Charles et les Lulus ...) en Aldo Struyf (Nemo) van de partij op podium. De combinatie van Danny's voorliefde voor jaren tachtig wave en de Serge Gainsbourg/Jane Birkin fixatie van Els smelt zo samen tot de muziek van Vive La Fête.

Het onstaan van de groep wordt door het in een dierenboerderij aan de rand van Gent wonende koppel verklaard als puur toeval : "Ik heb altijd al thuis met keyboards zitten knutselen. Els kwam haar franse versjes daarbij staan neurieën en dat klonk goed samen. We vonden het heel wat sexier om in het Frans dan in het Engels te zingen, en dat is bovendien veel gemakkelijker dan in het Nederlands. D'er zit niet echt een strategie achter, maar je valt er natuurlijk wel mee op".

De eerste release van de groep was een 7-track CD getiteld "Je ne veux pas" op het Gentse Kinky Star label (dat trouwens door Mommens zelf mee werd opgeircht, samen met mede-Sexmachines Luc Waegeman en mede-ex-Manifesto Mark Vandebos) in 1998. Het stond vol met lo-fi homerecorded electropop, maar de titelsong werd door de radio wel opgepikt en bleef daar ook hele tijd hangen. Alhoewel geen enkele recensent het plaatje op gejuich ontvinge, was de ontvangst in de pers wel goed.

De song "Je Ne Veux Pas" werd ook opgepikt in de modewereld, wat ervoor zorgde dat er ook een live-versie van de groep op poten werd gezet : toen ze gevraagd werden voor een Parijse modeshow van Walter Van Beirendonck, werd hun een zo groot bedrag geboden dat ze niet konden weigeren. Vive La Fête speelde ook een aantal malen op de aftershows van dEUS-optredens.

In 1999 (terwijl dEUS intensief begon te touren met "the Ideal Crash"), vond het koppel / de groep toch te tijd om een aantal opnames te maken in hun thuisstudio. Deze werden in februari 2000 uitgebracht op hun eerste full-cd "Attaque Surprise". Minder lo-fi dat het debuut, maar voor de rest met dezelfde ingrediënten, bevatte de cd zelfs een samenwerking met de groep Ween. Danny over "On s'amuse": "We kennen die groep via een gemeenschappelijke vriend : René Godeville. Ik hou wel van Ween en er zijn een aantal gelijkenissen : zij zingen soms ook in het Frans zonder dat ze die taal eigenlijk spreken. En ze hebben dezelfde ludieke aanpak van muziek. Zij hebben ons een opname gestuurd met bas, gitaar en drum, en daarbovenop hebben wij de zang opgenomen. Alhoewel ik eigenlijk niet zo van de Blues hou, hebben we het er toch maar opgezet omdat het van Ween was".

De cd verscheen op een nieuw sublabel van Lowlands in plaats van bij Kinky Star, en ook verruilde de groep Tout Partout voor het dEUS-management Musickness, wat door Danny verklaard werd als "Toen we voor het eerst naar Frankrijk wilden gaan met Vive La Fête zegden ze ons dat we buiten België de hele Kinky Star catalogus moesten meenemen. Maar ik hou niet van al de groepen die er zitten, en qua stijl is Vive La Fête al te verschillend : of zie je ons al touren in Duitsland met de albums van De Bossen in onze bus? Het zakelijke aspect achter de muziek is niet meteen onze sterkste kant. Wij willen ons enkel bezig houden met de leuke kant van de zaak : de ideeën uitwerken, het optreden ..."

In 2001 Vive la fête did a small promo trip through Spain (aqui se habla de "Eviva El Fiesta" en español) and recorded a track written by Serge Gainsbourg "69, Année Erotique", which is included on the tribute album "Lucien Forever" (label: Pussycats).

In June 2001, the band released its second album "République Populaire", preceded by a vinyl only maxi with some remixes of the song "Tokyo". The Gainsbourg fixation was also enhanced, through a cover of "Lemon Incest". As the bio said : "the band still digs in their memories of an innocent popsound of 20 years ago, but gets its inspiration without embarrassment from the eighties electro sound. Echo's of Visage, The Cure, Kraftwerk e.a. give the unmistakeable VLF-touch a nice retro-feel ...". The album was recorded in a home-studio at the house of the couple, but by this time the band set-up had changed: Jeroen Swinnen, Jules de Borgher (also a dEUS-member looking for something to do as that band got ever so quiet in 2000 & beyond) & Dirk Cant (Mumasan Oyster) joined in the fun.

Leden :
- Els Pynoo (zang, synthesizers)
- Danny Mommens (gitaar, bas, synthesizers, zang)
with
- Jules de Borgher (drums)
- Jeroen Swinnen
- Dirk Cant
in the first set-up with :
- Piet Jorens (percussion, synthesizers)
- Aldo Struyf (guitar)

Koop CD's van deze groep bij

Albums :
- Je ne veux pas (Kinky Star, 1998)
- Attaque Surprise (Surprise/Lowlands, 2000)
- République Populaire (Surprise / Lowlands, 2001)

Websites :
- Vive La Fête bij hun vorige label Kinky Star
- Vive La Fête in real-audio bij Atrecordings - hier + hier
- de Vive la Fête fansite van tim & eef.
- Vive La Fête in de Antwerp Music Pages
- Interview met Danny Mommens bij Surf-Inn
- Video interview met "Serge Mommens & Els Birkin" bij Fun2Go
- de borstjes van Els Pynoo op foto bij Filip Naudts
- "Je suis Là" live en in streaming video bij Club Lek