Hun eerste CD verkocht tot in Japan, hun nieuwste video "Star" wordt
geweigerd op MTV wegens te bloederig en een van de frontvrouwen is VJ op TMF.
Kortom, Eden heeft een nieuwe cd uit die "Seafood"
heet, een opvallend "diepere" plaat dan zijn voorganger "Morning
Bear", wat teksten betreft dan, want muzikaal blijft de zeskoppige band zweren
bij vlotte popsongs. Ter promotie van het nieuwste album van Eden kreeg de pers
alvast een pakket met een toepasselijk gifgroen waterpistool in de vorm van een
vis, de cd zelf en twee kleine plastieken goudvisjes als topping. De locatie voor
ons interview met Roos Van Acker en Philip Madou is al even vreemd, een Chinees
restaurant. Aangekomen blijken noch Roos, noch Philip aanwezig. Ze zijn eventjes
verloren gereden in Brussel zo blijkt. Even later arriveert Roos in een ex-Spice
Geri "Look at me" T-shirt. EMI weet hoe haar groepen onderling te promoten
zo te zien...
FM: Wat hebben jullie met de zee?
Philip: Het is allemaal erg toevallig hoor, zowel Roos als Sofie hebben in
hun teksten heel wat woordspelingen gestopt die perfect bij de titel aanleunen.
Het maakt allemaal deel uit van de dubbelzinnigheid die je ook bij ons vorige
album "Morning Bear" had. Enne... er zwemmen heel wat vissen in de zee
alsook nummers op ons album.
Roos: Je kan Seafood ook gerust zelf invullen, kijk maar naar de cover van
het album, iedereen maakt ervan wat hij wilt en dat is ook onze bedoeling. Op
het eerste zicht kunnen de teksten misschien wel oppervlakkig klinken, maar als
je dieper kijkt, kun je er heel wat meer in vinden.
FM: Jullie hebben rustig jullie tijd genomen voor deze plaat in vergelijking
met jullie debuut-cd.
Roos: Voor onze eerste cd waren de nummers volledig af toen we de studio introkken,
maar nu hadden we enkel maar de drums, bass, gitaar en zang en hier en daar een
synthesizerpartij, dat was het dan ook hoewel we deze keer een vol jaar aan de
nummers gewerkt hadden. Uiteindelijk hadden we er 25 en daarmee zijn we dan een
week naar Dinant gegaan om ze af te werken. Met de 12 beste tracks zijn we dan
drie maand de studio ingedoken. Zelfs daar zijn we blijven werken aan de nummers,
door het toevoegen van samples enzovoort.
Philip: We wilden niet in een sneltempo werken met het oog op de zomerfestivals.
Nee, we wilden een album afleveren dat "af" was, of het nu april of
mei ging worden.
Roos: Klopt, we moesten 200% tevreden zijn over dit album. In september starten
we wel een clubtoernee en daarna zien we wel, misschien is Marktrock wel geïnteresseerd.
Uiteindelijk wachten veel concertorganisators ook op de full-cd om te horen wat
we ervan gebakken hebben. (Roos begint plots hevig te hoesten) Sorry hoor, maar
we hebben gisteren een fotoshoot voor P-magazine gehad gekleed in die stomme korte
jurken en nu ben ik superverkouden.
FM: Het is althans volgens mij een cd geworden die niet erg gedurfd is...
het is geen verwijt hoor.
Roos: Hoezo, geen verwijt?! (lacht) We wilden geen experimentele cd maken
zoals dEUS dat wel heeft willen doen. Daar zijn we zelfs nog niet aan toe. We
willen nu vooral korte popsongs maken die aanspreken...
Philip: ... en die geen 5 of 6 minuten blijven aanslepen. Het is gewoon beter
een kort en catchy goed nummer te hebben. Langs de andere kant zitten er wel heel
wat teksten bij die erg gedurfd zijn, zoals bij "Goodbye".
Roos: Klopt, daarin gaat het meerbepaald over biseksualiteit waarbij Sofie
en ik worden verleid door een vrouw. De tekst toont ook aan dat er heel wat meer
te vinden is achter wat we zien. Of dat autobiografisch is of niet, daar hoef
ik niets over te vertellen (lacht). Weet je, op Morning Bear wilden we vooral
mooi zingen, deze keer hebben we echt heel wat meer emoties in onze stem gestopt.
FM: Roos, je bent inmiddels VJ geworden bij TMF, heb je de eigen video
een beetje kunnen boosten?
Roos: (lacht) Misschien speelt dat wel een rol, maar ze vonden het uiteindelijk
een goede videoclip. De video heeft EMI trouwens heel wat geld gekost, maar ze
willen er dan ook mee op de internationale markt mikken. Bij MTV in Londen vonden
ze echter dat onze clip iets te bloederig was, maar daar gaan ze een beetje aan
werken. Het is jammer dat ze bij MTV zoveel censureren.
Philip: Straks zijn we nog de tweede Cardigans...
FM: Het gebeurt niet vaak dat een Belgische groep het zelfs tot in Japan
schopt, op Praga Khan en Dive na dan. Vertel
eens, vanwaar die plotse trip naar het Oosten?
Roos: Het was een soort proef van onze platenfirma omdat we eigenlijk niet
wisten naar welke sound we gingen evolueren. Op "Morning Bear" krijg
je daarom heel wat verschillende nummers te horen. Uiteindelijk werd de cd uitgebracht
in Japan, Scandinavië en zelfs in Joegoslavië. Hoewel we er geen promotie
rond gedaan hebben, heeft hij er wel enkele duizenden exemplaren verkocht.
Philip: De eerste CD was als een soort introductie bedoeld, zodat de mensen
zouden weten wie en wat we waren.
Roos: Het is nu de bedoeling dat ons nieuwe album ook daar wordt verkocht.
Gelukkig worden we heel goed gebackt door onze A&R-manager die enorm achter
ons staat, hij werkte zelfs mee aan dit album bij het zoeken van samples. Weet
je, we hebben er zelfs een speelgoed piano in verwerkt naast de ping pong balletjes
die je er kunt horen vallen.
FM: Is er in België nog wel plaats voor een rockscene?
Roos: We weten maar al te goed dat rock in België aan het uitsterven
is. Nu is het allemaal dance die de klok slaat, maar of dat lang zal duren...
Nu, onze cd is sowieso ook wel al iets elektronischer geworden.
|