|
Sarah and West Point mag dan al een tijdje geschiedenis zijn, Sarah zelf of
Sarah De Koster zoals ze voluit heet, heeft na haar hit debuut single "True
Love Is Tough" eindelijk een eerste album uit "The State I'm
In". En die mag er best zijn, 49 minuten lang word je gewaad in een poprock
sfeer die duidelijk haar invloed gevonden heeft bij singer-songwriters als Sheryl
Crow en Bonnie Rait, niet voor niets Sarahs persoonlijke favorieten. FrontMagazine
haalde de minidiscrecorder boven en nam Sarah apart voor een korte babbel.
Sarah: Tiens, de drummer en ik hebben allebei ook zo'n minidiscrecorder. Weet
je, hij heeft er onlangs nog een drumpartij op een concert mee opgenomen.
Je pa zou het moeten weten! (nvdr. pa De Koster is de Sabam bons in Leuven)
Ze zien jou waarschijnlijk wel liever komen naar een fuif dan je pa, niet?
Sarah: (Glimlacht) Het is te zeggen, hij doet gewoon zijn job, je mag ook niet
parkeren zonder te betalen. Sommige mensen denken ook vaak dat mijn hele carrière
ontstaan is dankzij mijn vader, maar daar is niets van aan.
Je CD heet: "The State I'm in", vertel eens, in welke staat ben
je momenteel?
Sarah: Ik ben zeer blij vooral omdat ik net heb gehoord dat de verkoop heel goed
gaat en omdat die full-cd iets is waar ik al zolang naar uitgekeken heb, ik ben
heel tevreden dat die er eindelijk is. Ik voel me perfect.
Je wordt door EMI voorgesteld als de nieuwste rockmadam in Vlaanderen. Hoe
zie jij dat?
Sarah: Meer als een vernieuwing, er is niets in België dat op ons gelijkt.
Ik wil geapprecieerd worden door het grote publiek. De verwachtingen liggen dan
ook heel hoog. We willen het in september of oktober ook in het buitenland proberen.
Ik leg wel de nadruk op "proberen", want het is niet evident op te boksen
tegen sterren zoals Alanis Morisette, Sheryl Crow en de vele anderen. Het zal
knokken worden, maar we gaan het gewoon proberen. Maar zoals mijn ma je zonet
al wist te vertellen, ik ben een realistisch iemand en ik "zweef" niet
makkelijk. Ik weet dat het niet makkelijk zal zijn vooral in dit genre muziek,
maar ik heb me niet laten doen. Ik wist wat ik wilde en daar bleef het bij. Wie
met mij in zee wilt gaan weet dat hij zich daaraan moet houden.
Je moeder vertelde me dat ze je cd in één ruk beluistert.
Je hebt het ons ook wel makkelijk gemaakt door 14 korte poprock songs te kiezen
niet?
Sarah: Ik denk dat er slechts 2 nummers onder de twee minuten zitten, de rest
zit rond de drie en de vier. En ik vind het oké zo, want weet je, bij de
laatse van Alanis staan er 19 nummers op, lange wel te verstaan en op den duur
begint dat serieus afgezaagd te klinken. Je zet er beter 14 korte, maar goede
popsongs op dan 19 uitgesponnen tracks. Op mijn plaat zullen er ook veel mensen
de indruk hebben dat het gevarieerd klinkt en totaal niet afgezaagd.
Je hebt je goed omringd met mensen die iets afweten van muziekschrijven,
in hoeverre herken je jouw smaak erin?
Sarah: Mark Vanhie heeft me altijd nummers voorgesteld en hij weet perfect wat
ik wiol, welke stijl, tekst enzovoort. En ik heb nooit, maar dan ook nooit een
nummer van hem moeten weigeren. Er staan er dertien van hem op en ik heb er aan
geen enkele getwijfeld. Het enige waar ik ooit aan heb getwijfeld is Marktrock,
want daar stond enorm veel op het spel. Ik ben van nature vrij kalm, maar daar
kreeg ik wel een flinke adrenalineopstoot te verwerken!
Je zit nog altijd op school, veel zal er niet in huis komen van blokken
zeker?
Sarah: Maar ik wil der wel door zijn hoor! Het mag dan wel niet hetgene zijn wat
ik uiteindelijk wil bereiken, maar dat diploma wil ik hebben.
Je bent al heel lang bezig met muziek, ooit, in een ver verleden, zat je
nog in de Soundmix show. Hoe kijk je daar naar terug? Zou je het nog doen?
Sarah: Die vraag heb ik vandaag al vaak gekregen en ik denk dat als ik het niet
had gewonnen ik het zeker niet meer had gedaan. Want eenmaal je in de finale bent
geraakt, kennen de mensen je al, dus wat voor zin heeft het om het dan nog eens
te proberen? Voor mij was het een heel poistive ervaring, tenslotte was het de
springplank naar wat ik nu doe.
De EMI A&R manager liet nochtans weten dat hij je eerst niet zag zitten…
Sarah: Hij heeft alles nogal overdreven, want heel wat platenfirma's waren jaloers
dat EMI me getekend had nog voor ik gewonnen had.
Was Eurosong dan wel een misstap? Je was een vreemde eend in de bijt om
het zacht uit te drukken.
Sarah: Het ging niet om een promotiestunt. Ik kreeg het voorstel en ik stond er
niet meteen achter, want ik had zoiets van "nee, toch niet". Toen hebben
ze het me teruggevraagd en toen hebben ze de voor en nadelen opgesomd. Ik heb
dan maar meteen mijn eisen gesteld. Het moest een tof nummer zijn dat in mijn
lijn lag. Oké, het was geen Eurosongnummer, maar ik vond het een toffe
track. Natuurlijk had ik willen winnen, want iedereen deed mee om te winnen. Achteraf
bekeken is het niet zo slecht dat we niet hebben gewonnen, want het is heel gevaarlijk,
je dreigt in een enorme vuilbak te belanden. Maar we hadden ons wel voorgenomen
dat indien we zouden winnen zoiets ons nooit zou overkomen. Maar België zal
het dit jaar wel goed doen. Weet je, er was helemaal geen haatrelatie bij Eurosong,
buiten bij een iemand die nogal schijnheilig deed, maar dit terzijde. (nvdr; Intussen
schalt "Get Ready For The Sunset" van Alana Dante door de boxen) En
nee, ik heb geen machientje gebruikt, ik heb dat niet nodig!
Je bent nu meteen publieke eigendom. Schrik je daar niet van terug?
Sarah: Tja, dat maakt gewoon deel uit van wat we doen. Van mij gaan ze trouwens
niet veel roddels kunnen vinden, en zolang de "boekskes" er zelf geen
gaan uitvinden is alles in orde. Ik wil dat mensen me appreciëren voor wat
ik ben.
|
Dit interview werd gedaan door en verschijnt met vriendelijke
toelating van
entertainment shop
datum interview:
15 april 1999
"The State I'm In"
EMI België, 1999
Tracks :
True Love is Tough
Bad man
Round and round
Independence day
The state I'm in
Take That
Melrose in the morning
Will he care
My world changed
Deep down
Close
Hard to be happy
Fracture
He's the one
|
